Een mier zal het nest niet verlaten en de koningin niet meenemen, tenzij ze moet sterven.
Bouw van het nest
Om een mierennest te bouwen, proberen de werksters een plaats voor de koningin te vinden en veilig te stellen. Mannelijke werksters boren gaatjes in het uiteinde van een blad van ten minste 2 centimeter of een kwart duim lang. Als het gat te klein is, vormen de werksters een kolonie om het gat te vergroten. Als het gat te groot is, verdelen de werksters die door de vrouwtjes worden gegraven de taak gelijkelijk en met behulp van twee kleine boorgaatjes. Zodra twee gaten zijn geboord, dichten werksters de gaten af met chemische of fysische middelen, zodat de ingang beschermd is. De mieren moeten er minstens twee weken blijven om te groeien, maar soms zal er maar één het nest verlaten. Als hun tijd erop zit, wordt het gat dichtgemaakt met een plug van hars.
De werksters ontdoen hun stingers van poederige kalkkorrels die ze vaak onoplettend met hun rug afborstelen. De rugzijde van het bladdeel dat ze op dat moment aan het doorboren zijn, is bedekt met een katoenlijf van zacht weefsel met aanhechtende cellen en de stekende uiteinden van de werksters, die niet meer aan het lichaam vastzitten, zijn mottig aangevreten.
Het overleven van een mierenkolonie hangt af van het vinden van een goede locatie om een kolonie te huisvesten. Ze kunnen reeds uitgegraven holen gebruiken of holen die opengaan als ze klaar zijn. Opdat de koningin haar eieren zou kunnen leggen, moet zij een goed nest hebben, de larven van het eerste stadium (1-2 stadia) moeten snel na het uitkomen naar het nest gaan. Kalkrijk gebladerte of planten kunnen als nestmateriaal worden gebruikt, hoewel zij meestal voor voldoende grond zullen zorgen. In de meeste hardhout- en graslagen wordt een gat gezaaid, maar natuurlijke kalksteen en zand zijn ook geschikt. Wonden in verzadigde oliën, zoals verbrand hout, zijn ook heel goed.
De koningin zal in haar eerste twee larvenstadia tweelingen baren. In het volgende stadium bevruchten de vrouwtjes de mannetjes. De mannetjes bewaken de wijfjes, leven in het nest en zorgen voor de kolonie. De vrouwen zijn gewoonlijk de alfavrouwtjes, zij leven in het nest en nemen belangrijke beslissingen en sturen het leven van de kolonie. Als de vrouwen kunnen worden overgehaald, worden de koninginnen dominant.
Vrouwelijke werkmieren zijn moeilijk te begrijpen en te volgen. Ze sterven meestal om de een of andere reden en zijn niet voor rede vatbaar. Het is gemakkelijk in te zien dat een mierenkolonie veel interessanter is dan een mensengezin, waar niets zinnig is. De vrouwelijke mieren zijn weliswaar een lust voor mieren, maar saai voor mensen. Ze zijn veel meer geïnteresseerd in hun eigen overleven en voortplanting dan in tijd doorbrengen als soortgenoten. Mijn favoriete mieren zijn de bitter-eindmieren, die geen gastheer hebben, geen nest, geen voortplanting en ze zullen geen seks hebben tot de koningin dood is. Aangezien er in een mierenkolonie jarenlang geen mieren voorkomen, is het een zeer zeldzame gebeurtenis om een enkele mierenkolonie of werkmier te zien.
lees meer