Er zijn ook enkele roofdieren.
Het grootste deel van de veestapel bestaat uit schapen of runderen, die op lage landschapsschaal grazen en weinig schade veroorzaken, vooral grasland. Dit wordt meteen gebruikt als een biotische buffer, zoals in (Figuur ) om de indringers te verminderen, en wildvoer toe te passen voor planten. Vee kan het graslandmilieu echter ook indirect ernstige schade toebrengen. Ze putten de koolstof in de bodem uit. Bovendien is vee goedkoop vlees en afkomstig van koeien of geiten die zich vaak voortplanten. Vangsten in de waterreservoirs kunnen weliswaar voedsel opleveren, maar als het voedsel niet wordt vervangen, kan het bederven en de plaatselijke bevolking doen afnemen. Lokale populaties uit de plaatselijke gemeenschap kunnen zich door het gebied verspreiden. Hierdoor ontstaat meer concurrentie voor diegenen die het zich niet kunnen veroorloven deze “prikkels” op te brengen.
De biodiversiteit van het gebied is een meetbaar sleutelelement van een passend beheer. Als een grasland overwoekerd raakt door bacteriën, neemt de biodiversiteit af, evenals de Biodiversiteit van de bodem. Zo veroorzaken spijsverteringsbacteriën op wolboerderijen ernstig zaadverlies en zelfs in rottend stof dat normaal niet wordt verbrand.
Volgens cijfers van de Australian Commission on Environment and Natural Resources (ACENR) hebben kleinschalige veehouderijen tussen 1999 en 2008 82 miljoen dollar opgeleverd voor de landbouw in Queensland. Hetzelfde cijfer werd gerapporteerd voor begrazingsvergoedingen, zij het een veel lager cijfer, en niet altijd even nauwkeurig. Dit is een feit. Om de graslanden in leven te houden en de graslanden in het algemeen gezond te houden, moeten grazers en landbeheerders taken, middelen en technieken delen. Het is het beste om de kinderen bezig te houden.
lees meer